Wiertarka

Wiertarka (dawniej także bormaszyna) – urządzenie do wiercenia, rozwiercania i pogłębiania okrągłych otworów przy pomocy wiertła.

Proste wiertarki ręczne (zwane świdrami) były używane już 4 tys. lat p.n.e. W średniowieczu używano wiertarek napędzanych siłą mięśni lub przez koła wodne.

* wiertarka ręczna – przenośne urządzenie do wiercenia z napędem ręcznym (za pomocą korby – korba, z trzonem spiralnym – furkadło), elektrycznym lub pneumatycznym
* wiertarka stołowa – niewielka obrabiarka ustawiana na stole warsztatowym
* wiertarka kolumnowa – wiertarka, lub jej wrzeciono jest mocowana na kolumnie umożliwiającej pozycjonowanie wiertarki, jej przesuw w pionie oraz pionowy napęd
* wiertarka udarowa – wiertarka, w której wiertło, oprócz ruchu obrotowego, wykonuje ruch posuwisto-zwrotny, uderzając o obrabiany materiał, stosowana do obróbki materiałów twardych i kruchych, głównie materiałów budowlanych
* wiertarka rewolwerowa – z rewolwerową głowicą narzędziową
* wiertarka wielowrzecionowa – z wieloma obracającymi się jednocześnie wrzecionami, można nią wiercić wiele otworów jednocześnie
* wiertarka współrzędnościowa – do wiercenia otworów o bardzo dokładnym położeniu



Budowa wiertarki elektrycznej:

1. silnik elektryczny
2. przekładnia
3. skrzynka posuwów
4. łożyska
5. wrzeciono
6. uchwyt narzędziowy (wiertarski)
7. elementy sterujące:
1. włącznik
2. pokrętła posuwów
3. dźwignia kierunku obrotów
4. dźwignia zmiany prędkości wrzeciona
8. bezpiecznik
9. przewód zasilający
10. obudowa
11. stół materiałowy
12. uchwyt materiału (np imadło wiertarskie)
13. podstawa
14. układ chłodzenia wiertła